Το ΒΙΒΛΙΟ είναι κάτι περισσότερο από ένα ιστορικό θησαυρό ή ένα λογοτεχνικό κλασικό που πρέπει να διατηρηθεί, να θαυμάσει ή να χειροκροτήσει. Είναι κάτι περισσότερο από ένα σύνολο εγγράφων βάσει των οποίων τα ταλέντα των μάθειων αντρών μπορούν να εξελιχθούν.
Το ΒΙΒΛΙΟ είναι το μεγαλύτερο από όλα τα έργα του Δημιουργού. Αποκαλύπτει το μυαλό του, εκφράζει τη θέλησή του και εκδηλώνει τη δύναμή του μέσα από λέξεις που, μεταξύ πολλών άλλων σκοπών, έχουν τη δύναμη να αφαιρέσουν τον θάνατο και να φανερώσουν τη ζωή και την αθανασία εκείνων που διαβάζουν με πίστη.
Μην υποθέτετε λοιπόν τον αναγνώστη που έχει στα χέρια του ένα βιβλίο που ο άνθρωπος θα μπορούσε να γράψει αν θέλει. Η θαυμάσια ενότητα και συνέχεια και οι εκπλήξεις του, δείχνουν τον υπερβατικό και υπερφυσικό χαρακτήρα του έργου.
Ξέρετε, από την άλλη πλευρά, ότι δεν είναι ένα βιβλίο που ο άνθρωπος θα ήθελε να γράψει αν μπορούσε, επειδή μιλάει με συνέπεια εναντίον του και χωρίς σεβασμό προς τους ανθρώπους, μαρτυρεί εναντίον του, εκδηλώνοντας τις εξεγέρσεις του, τις διαστροφές και τις αποτυχίες του.
Εάν, με το ενήλικο μυαλό μας, από την άλλη πλευρά, πιστεύουμε ότι ζούμε σε έναν πλανήτη που επισκέφθηκε ο Θεός που έγινε σάρκα, τότε, οι λέξεις που λέει είναι τόσο σημαντικές που, όταν εξετάζουμε το Πολύτιμο Κείμενο, θα είναι αδύνατον αφηρημένη από το βιβλίο αντιμετωπίζει ζητήματα που ξεπερνούν τα όρια του προσωρινού δωματίου μας.
Αντιμετωπίζοντας αυτήν την πραγματικότητα, όχι εκείνος που προσποιείται, αλλά ποιος ταπεινά φιλοδοξεί να μεταφράσει τον Ακριβό συντάκτη, πρέπει να παραδεχτεί ipso facto τους περιορισμούς και τη ματαιότητα της βασιζόμενης στις ανθρώπινες πειθαρχίες και να αναγνωρίσει ότι, όπως συμβαίνει και με τον ΟΛΛΟΝΤΙΚΟ, δεν είναι δυνατόν να προσεγγίσουμε μάταιες επαναλήψεις, ούτε πριν από τη ΛΕΞΗ του είναι δυνατόν να το κάνουμε με την ελευθερία ενός φιλελεύθερου πνεύματος, σαν να αντιμετωπίσαμε προλεγματισμό και σχόλια λεξικών ή εγκυκλοπαίδειες.
Μην; πριν από το βιβλίο, κάποιος πρέπει να πλησιάσει με κακό πνεύμα, καρδιά που έκανε χέννα και υποταγή στάση? με απλή πίστη και γυμνά πόδια καθαρίστε την κοσμική λάσπη των ανθρώπινων φιλοσοφιών, διότι σε αυτή τη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι ο αναγνώστης που κρίνει το Βιβλίο αλλά το Βιβλίο τον αναγνώστη.